Mumio to wyjątkowa żywica popularnie zwana „łzami gór” i zapewne każdy słyszał o jej cudownych właściwościach prozdrowotnych i leczniczych. Jednak mało kto wie, że prawdziwe mumio to … kupa! Ale nie byle jaka kupa!
I zapewniam Cię, że po tym co niżej przeczytasz, może będziesz zszokowany ale także zaintrygowany jak wiele te odchody zwierząt mogą w twoim życiu i zdrowiu zmienić.
Zaczynajmy:
Co to jest Mumio?
Pokrewieństwo tego słowa z mumią spowodowało wiele zamieszania, zwłaszcza w literaturze zachodnioeuropejskiej. Mumio nie ma nic wspólnego z prawdziwą mumią egipską, ale często był z nią błędnie utożsamiany (chociaż były niechlubne dzieje na kartach historii kiedy zmumifikowanymi ciałami leczono żywych).
Mumio, a dokładnie Mumiyo pochodzi od języka perskiego „mum”-„wosk”. Obecnie istnieje wiele różnych nazw Mumio w różnych regionach językowych Orientu, Jednak wszystkie nazwy poszczególnych języków wskazują na wygląd Mumijo: we wszystkich językach jest on przedstawiany jako rodzaj ‘’wypływu z gór ‘’. W Indiach znany jest pod nazwą Shilajit i stanowi integralną część medycyny ajurwedyjskiej. W południowo-syberyjskim regionie Ałtaju- Gebirges będzie nazywany Barachschin ; oznacza to coś w rodzaju 'ropy z gór' . W regionach Tybetu , Mongolii, Transbaikalia znajdziesz nazwę Brogschaun , co oznacza coś w rodzaju 'soków górskich' . W Iranie i Iraku można znaleźć nazwę Arakul dshibal , co oznacza coś w rodzaju 'górskiego potu' .
W regionach, w których występuje głównie w Kazachstanie , Uzbekistanie i Kirgistanie, a także w większości pozostałych krajów byłego Związku Radzieckiego , nazywa się po prostu Mumiyo.
Jak i nazwy, na różnych szerokościach geograficznych, istnieją jednak różne teorie powstawania tej substancji. A skoro tak, to która jest ta jedna, jedyna najlepsza i prawdziwa? My skupimy się na Mumiyo - Mumiyo.
Historia Mumio
Na Wschodzie właściwości lecznicze mumio znane były jeszcze w dalekiej przeszłości. Złoża mumiyo występują w wielu rejonach świata: na Kaukazie , w Azji Środkowej , w Rosji , Indiach , Mongolii , Iranie , Arabii , Indonezji , Australii , Birmie , Ameryce Południowej , Chinach , Nepalu , Afganistanie oraz w krajach północno - wschodniej Afryki.... Cechą wspólną wszystkich miejsc jest to, że są one narażone na długotrwałe i intensywne promieniowanie słoneczne, powietrze jest szczególnie czyste i musi występować specjalne spektrum roślinności.
Jej właściwości lecznicze są znane już od ponad 5 tysięcy lat, a środek ten chwalili filozof i farmaceuta Arystoteles oraz wywodzący się z Azji Środkowej uczony Al-Biruni, arabski uczony i lekarz Awerroes ,średniowieczny farmaceuta francuski Guy de la Fontaines. O mumio wspominał również genialny Włoch Leonardo da Vinci. W szczególnie dużym stopniu używał mumio w swojej praktyce znamienity lekarz, uczony i filozof Ibn Sina, bardziej znany na Zachodzie jako Awicenna.
Jak naprawdę powstaje mumio?
W XXw opisywano go jako aktywny biologicznie produkt pochodzenia naturalnego; substancja podobna do żywicy, wyciekająca ze szczelin skalnych. Zawiera wiele substancji organicznych i mikroelementów, używana jest w medycynie ludowej.
Ale co kryje się pod pojęciem „pochodzenia naturalnego"?
Dlaczego mumio „wycieka ze szczelin skalnych"?
Swego czasu przypisywano mumio pochodzenie bitumiczne. Uważano, że jest ono produktem długiego procesu naturalnej przemiany jednej z frakcji ropy naftowej lub węgla kamiennego, powstającej w wyniku wietrzenia. Resztki cząstek roślinnych, które w nim odnaleziono, badacze zrzucali na karb przypadkowych zanieczyszczeń. Pozostawało co prawda niepojęte, dlaczego w górach, gdzie pozyskiwano balsam, brak miejsc wydobywania nafty czy węgla kamiennego.
Niektórzy badacze, również uważając, nie zawiera w istocie ani domieszek roślinnych, ani pochodzenia zwierzęcego, mówili, że substancje organiczne dostaję się do niego jedynie drogę przemieszczania się balsamu z trudno dostępnych górskich miejsc w dół. Dlatego, jak dowodzili, niejednorodność mumio zależy też od warunków miejscowych, związane jest z różnorodnością domieszek. Na przykład antarktyczne mumio (jest i takie!) pachnie tłuszczem.
Zwolennicy organicznej hipotezy pochodzenia mumio w różnych czasach twierdzili na przykład, że jedynym możliwym źródłem omawianej substancji jest proces kamienienia miodu dzikich pszczół lub że mumio to tylko produkt mineralny zawierający resztki wypłukanych osadów organicznych nieznanego pochodzenia. W pierwszym przypadku nie dało się wyjaśnić faktu, że mumio nierzadko znajdowano w jaskiniach, gdzie nigdy nie zagnieżdżały się pszczoły, a w drugim - otwarte pozostawało pytanie, w jaki sposób następować miało przenikanie cząstek organicznych w rejon wysoko położonych masywów skalnych.
Moskiewscy i charkowscy geochemicy poddali mumio analizie na wysokoczułych spektrometrach podczerwieni. Pierwszym, co ustalili, było zbliżenie struktury i składu chemicznego wszystkich rodzajów zagadkowe go balsamu - środkowoazjatyckiego, sybirskiego, nepalskiego i indyjskiego. Drugie odkrycie było nawet ważniejsze. Analiza spektralna wykazała, że tak naprawdę chodzi o substancję, która tworzy się w wyniku metamorfozy glukozy pochodzenia roślinnego, co zupełnie wykluczało teorię bitumiczną. Bazą tej substancji były cząsteczki organicznych węglowodanów z grupy mono- sacharydów. Pierwiastki jedynie przyłączają się do niej w procesach hydrolizy w górskich złożach.
Tajemnicę górskiego balsamu odkryli uczeni z Kirgizji i Uzbekistanu. Bardzo dokładnie zbadali oni miejsca jego wydobywania się ze skał i przeprowadzili analizy laboratoryjne pobranych próbek. W trakcie wieloletnich badań bezspornie udowodniono, że balsam okazuje się końcowym produktem naturalnych przemian... odchodów niektórych gatunków myszarek polnych.
W 1984r. zorganizowano ekspedycję w góry Kirgizji, w skład której wchodzili liczni specjaliści ze Związku Radzieckiego. Celem ekspedycji było dotarcie do najdalszego w Kirgizji rejonu Lejlek, w obwodzie batkeńskim, gdzie badano tworzenie się mumio za pomocą myszarek polnych.
Te maleńkie, płochliwe zwierzątka, z ostrymi, jak u wiewiórek uszami i długimi ogonkami, wyróżniały się szczególną cechą: żyjąc w stadach, począwszy od wczesnej wiosny, do późnej jesieni, zbierają różne byliny górskich łąk i składają te zapasy w stosy. Potem siedząc wokół takich kopców, myszarki jedzą je i w tym samym miejscu się wypróżniają. Szczególną cechą organizmu myszarek jest to, że rośliny nie zatrzymują się długo w ich przewodzie pokarmowym i w połowie przetrawiona masa razem z sokami trawiennymi wydostaje się na zewnątrz. Następnie w czasie lata, kiedy temperatura dochodzi do 40 stopni Celsjusza, i zimą, kiedy spada ona do 40-50 stopni Celsjusza poniżej zera, następuje biochemiczny, biologiczny i innego rodzaju proces przetwarzania tej substancji. Przez 10-12 lat przybiera ona szczególną lepkość, czarny kolor i... mumio jest gotowe.
Doświadczeni w temacie zbieracze mumio wiedzą, że pora na „zbiór": ścinają oni najniższą czarną warstwę „ciasteczka", a tym samym górne osady obniżają się do warstwy z poprzedniego roku. W taki sposób „doją" oni myszarki, które zimą śpią.
W wyniku pracy ekspedycji powstał również film Swierdłowskiego Instytutu Filmowego, którego fragmenty w świetle wygodnym dla „światowej nauki" pokazano w magazynie telewizyjnym „Zdrowie".
Wielkie zasługi w tym odkryciu należą do Nikołaja Fedorowicza Borobiewa. Zajmując się medycyną ludową, używał w swojej praktyce przepisów dawnej medycyny Wschodu, w tym również zaczerpniętych z prac Awicenny. Niejedno dziesięciolecie Nikołaj Fedorowicz skutecznie leczył niedomagania preparatami przygotowanymi z mumio i osiągał niesamowity efekt leczniczy. W jednym z traktatów tybetańskich Nikołaj Fedorowicz natknął się na wzmiankę o „mumiodajnej myszy" która mieszka wysoko w górach obfitujących w rozmaite rudy i minerały. Mowa w nim o tym, jakoby jej odchody stanowiły bazę uzdrawiającego balsamu. Tybetańczycy nazywają tego ssaka szczekuszka.
Żyjąc wśród skał, zwierzątko to wypracowało swoisty sposób poruszania się - skoki - opowiada Nikołaj Fedorowicz. - Przebiega trochę i podskakuje na 15 cm, by wskoczyć na ustępy skalne, dostać się do szczelin, na przykład do jaskiń lub pólek skalnych, gromadzi tam swe odchody. Dlatego speleolodzy znajdują osady z mumio na ścianach grot. Z reguły takie smoliste twory są bardzo stare. Najlepsze lekarstwo przygotowuje się właśnie z nich.
Złoża mumio zazwyczaj odkrywane są tam, gdzie bytują zwierzęta z gatunku szczekuszkowate, nietoperze, myszarki, dzikie owce ałtajskie, petrele śnieżne endemiczne ptaki Antarktydy , rzadziej wiewiórki i dzikie gołębie.
Brzmi mało apetycznie, prawda? :) , ale niżej wymienię Ci powody ,dlaczego przez 5 tysięcy lat ludzie suplementowali właśnie mumio.
Jaki jest skład mumio?
Mumio tworzy się na obszarach gdzie rośnie wiele roślin leczniczych tj. jałowiec, dzika róża, rabarbar, porosty, perz, mięta, macierzanka, koziołek lekarski, piołun, majeranek, macierzanka, berbery oraz wiele innych roślin bogatych w olejki eteryczne, alkaloidy, glikozydy, saponiny, chlorofil, karoten, flawonoidy, kumaryny ,itd.
Badania biochemiczne i inne, przeprowadzone przez uczestników ekspedycji z 1984r.(klinicystów, farmakologów, fizjologów, biochemików, geologów) wykazały, że w substancji tej zachodzę złożone procesy, w wyniku których można w niej znaleźć praktycznie wszystkie pożyteczne pierwiastki z tablicy Mendelejewa, a także enzymy, hormony, biologicznie aktywne substancje i wiele innych.
Mumio zawiera ponad 80 ważnych dla życia substancji, w tym około 30 pierwiastków mineralnych, aminokwasy, ponad 10 tlenków metali, kwasy tłuszczowe i witaminy.
Na co działa mumio?
Od czasów starożytnych mumiyo było wykorzystywane do celów leczniczych w medycynie ludowej w Afganistanie , Indiach , Iranie , Chinach, Azji Środkowej i Tybecie. W szczególności Awicenna , Arystoteles , Biruni i Razi pisali w swoich pismach o leczniczym działaniu mumiyo w różnych chorobach.
Uważa się, że mumiyo działa tonizująco i przeciwzapalnie, nasila procesy ochronne, regeneracyjne i naprawcze organizmu, pomaga w leczeniu astmy oskrzelowej, przewlekłe choroby dróg oddechowych i przewodu pokarmowego, skóry i kamieni nerkowych, przyspieszające gojenie złamań kości.
W tradycyjnej indyjskiej medycynie przypisywano mu liczne zastosowania – leczenie cukrzycy przy podawaniu wraz z mlekiem, jako afrodyzjak, w leczeniu kamieni nerkowych, odmy, hemoroidów, otyłości, anoreksji, złamań i zakażeń wewnętrznych, do tego przypisywano mu pozytywny wpływ na układ moczowy, odpornościowy, nerwowy oraz układ krążenia.
Miało również nasilać działanie innych leków pochodzenia roślinnego, co zaczęto badać w 2005 roku oraz opóźniać procesy starzenia.
Ze względu na zawarte kwasy fulwowe może mieć zastosowanie w zapobieganiu chorobie Alzheimera ze względu na hamowanie agregacji białek tau. Hipoteza ta wymaga dalszych badań.
Niektóre badania sugerują, że mumio wykazuje właściwości przeciwutleniające, przeciwzapalne, adaptogenne, stymulujące układ odpornościowy i znoszące zmęczenie. Prawdopodobnie wynika to z zawartości kwasów fulwowych oraz dibenzo-α-pironów i ich pochodnych. Według Stohsa (2014) potrzeba więcej badań o poprawnej metodologii oraz wystandaryzowanym mumio.
Podczas jednego z badań w 2016, wykazano, że przyjmowanie mumio podniosło poziom testosteronu.
Może skutecznie hamować bakterie Gram-dodatnie (Bacillus brevis, Bacillus megaterium, Bacillus subtilis i Micrococcus luteus) oraz Wzrost dwa gatunki Gram ujemnych bakterii (E. coli i Pseudomonas syringae); inne badanie wykazało, że działa na Staphylococcus , Streptococcus , E. coli , Enterococcus , Proteus, itp
Inne działanie potwierdzone badaniami: Łagodzi wrzody żołądka. Poprawia pamięć. Może zapobiegać cukrzycy typu II. Leczy zapalenie stawów oraz nerwobóle. Leczy obrzęki mózgu spowodowane urazem. Poprawia jakość nasienia.
Dodatkowo może leczyć : Złamania, wysokie ciśnienie krwi, karbunkuł (zapalenie mieszków włosowych), reumatoidalne zapalenie stawów, reumatoidalne zapalenie stawów, rwa kulszowa, histeria (histeria), mania, nadmierna lepkość, alkoholizm, zapalenie języka, obrzęk, zapalenie sutka, Obrzęk dziąseł, ból zęba, zapalenie migdałków, świnka, spierzchnięte usta, zapalenie jamy ustnej, neurastenia, choroba Pruulis, płytka starcza, stwardnienie naczyniowe, porażenie, porażenie nerwu twarzowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie żołądka, przeciwstarzeniowe, likwidacja zmarszczek, Promuj gojenie się złamań, zmniejszaj obrzęki, obniżaj ciśnienie krwi, zmniejszaj stan zapalny i łagodź ból.
Inne Odmiany Mumio
Pomimo dokładnych zapisów botanicznych i geologicznych odpowiednich zdarzeń, nie można jeszcze sformułować ostatecznego oświadczenia na temat dokładnego procesu rozwoju, który może się różnić w zależności od miejsca więc możemy wyróżnić inne:
‘mniej szlachetne’ odmiany nazywane również mumio:
· Trupie - powstałe z powolnego rozkładu tkanek martwych zwierząt i owadów
· Porostowe - produkt metabolizmu porostów
· Jałowcowe – żywica wydostająca się z pnia i korzeni jałowcowych, sosen i świerków, mieszająca się z glebą i tworzy z nią nacieki na skałach
· Artscha-Mumio - najczęściej występuje. Żywiczna, brązowo-czarna masa o typowym aromatycznym zapachu żywicy, występuje w postaci inkrustacji w szczelinach w skale. Ten typ Mumio jest również nazywany przez niektórych autorów Iron-Mumio po pierwiastku chemicznym żelazo . Istnieje również odmiana znana jako czerwona mumia lub złota mumia ze względu na jej czerwony połysk. Na obszarze indyjskojęzycznym nadal występuje niebieska mumia, o której mówi się, że ma swój kolor ze względu na zwiększoną zawartość miedzi. Niektórzy autorzy opisują go jako Copper Mumio .
· Mineralne Mumio - Charakteryzuje się stanowiskami na ekstremalnych wysokościach. Czarna masa, zgodnie z nowszymi teoriami, jest prawdopodobnie spowodowana przez bakterie i niższe glony w połączeniu z dużą liczbą różnych minerałów pod wpływem silnego promieniowania UV.
Jednak obecnie najlepsza jakość Mumiyo pochodzi z regionów Kirgizji. Dokładnie tam gdzie radzieccy naukowcy w 1984r. odkryli podczas ekspedycji pochodzenie mumio od myszarek polnych.
Jak zdobyć prawdziwe i jakościowe mumio?
Jakość właściwości leczniczych w mumio zależy od trzech ważnych czynników.
Pierwszy to warunki miejscowe, w których leżały odchody, skład mineralny otaczających je skał i poziom promieniowania słonecznego, roślinność.
Drugi czynnik to czas przeznaczony na przekształcenie komponentów.
Trzeci czynnik to właściwa metoda oczyszczania surowca mumio z domieszek. Potrzebne są umiejętności, wiedza o starożytnych ludowych sposobach, ponieważ przegrzanie podczas oczyszczania neutralizuje czynne biologicznie substancje.
Badania z 1969r wykazały że mumio leżące na otwartych przestrzeniach , tracą swe właściwości i różnią się od mumio wyciągniętego z głębokich nor.
Aby trafić na prawdziwe, niepodrobione mumio jest jeszcze trudniej. Z dwóch powodów. Badania Centralnego Ośrodka Badań Geologicznych „Tsentrkvartssamotsvety” wykazały, że złoża mumiyo są bardzo rzadkie o szerokiej geografii ich lokalizacji, a zasoby surowców w nich są ograniczone. Mumiyo ma tendencję do regeneracji, ale jego czas trwania waha się od 2 do 300 lat lub dłużej. Po drugie sposoby sprawdzania autentyczności mumio są bardzo złożone, co ułatwiało podrabianie, praktykowane zawsze, ponieważ popyt rodzi podaż.
Do najczęściej podrabianych mumii należą: mieszanki oleju z rokitnika zwyczajnego, konserwy mięsne, surowica krwi, propolis, spalony cukier, humusowa warstwa gleby regionu Non-Black Earth, glina, piasek lub zwykłe odchody małych gryzoni. Słyszano też o stopionych plastikowych grzebieniach zawiniętych w opakowanie.
Mumioidy to grupa naturalnych formacji, które wyglądem przypominają mumie. W skład grupy wchodzą ozokeryt , azotany, skamieniałe żywice i gumy roślinne , wosk kamienny, olej biały, kamienny i górski, mumia antarktyczna, lofor. Po podaniu tych pseudo mumio eksperymentalnym szczurom ich wątroba kilkakrotnie powiększyła się na dziesiąty dzień.
Stosowanie mumio może stanowić zagrożenie, gdy nie zostało dobrze oczyszczone, ze względu na zawarte mykotoksyny (Aspergillus niger, Aspergillus ochraceous) czy jony metali ciężkich. Dotyczy to szczególnie wątpliwej jakości mumio sprzedawanego na niektórych stronach internetowych.
Jak rozpoznać mumio?
Starzy autorzy twierdzili, że najlepsze mumio to substancja błyszcząca, miękka, lepka, smolista, rozmiękająca pod wpływem ciepła rąk, czysto czarnego lub ciemnobrązowego koloru, o gorzkim smaku i specyficznym żywicznym zapachu (kupy 😉 ), rozpuszczalna w wodzie.
Gdzie ja kupuję mumio?
Ja kupuję mumio prosto od dziewczyny z Ałtaju. Największe prawdopodobieństwo na jakość , z ominięciem krętactwa pośredników. Przynajmniej, jeśli nie trafię dokładnie to przynajmniej wytworzone z tamtej roślinności o wielu walorach prozdrowotnych.
Jest to strona Livemaster jest skierowany na rynek rosyjski dla ponad 2 500 000 unikalnych przedmiotów stworzonych przez utalentowanych rosyjskich rzemieślników, jak piszą na swej stronie.
Podpowiedź:
Dobrze mieć Paypal
Przesyłka idzie w ok. miesiąc
Zobaczcie inne produkty tej dziewczyny , są boskie
Jeśli chcesz zamówić coś extra, uważaj na produkty pochodzenia zwierzęcego (sadło, rogi) ponieważ mogą być skonfiskowane na granicy gdyż nie można wwozić takich produktów na terytorium Unii Europejskiej (można to obejść jeśli poprosicie sprzedawcę o inne opakowanie).
Jak zażywać mumio?
Mumiyo można przyjmować zarówno wewnętrznie, wcześniej rozpuszczoną w wodzie, mleku, soku lub herbacie, jak i zewnętrznie, w postaci kropli, kremów, maści i masek.
Surowiec prosto z gór nie nadaje się do spożycia. Musi być oczyszczony. Pod wpływem temperatury powyżej 36-37 stopni Celsjusza zmienia skład i traci swe właściwości.
Przechowywanie w formie suchej w szczelnie zamkniętym opakowaniu lub w formie roztworu w zamkniętym naczyniu w lodówce.
Wewnętrznie:
Ogólne dawkowanie
Podczas zażywania mumio przez pierwsze 20 dni może nastąpić zaostrzenie choroby. To naturalna reakcja organizmu. Należy wtedy odstawić mumio na 1-2dni, a następnie kontynuować suplementację.
W medycynie ludowej podaje się mumio w dawce wielkości ziarna pszenicy, 0,2-0,3g , raz lub dwa razy na dobę rano i przed snem.
Jednorazowa dawka wg. Prof. Szakirowa:
Dzieci:
Od 3m.ż do 1 r.ż - 0,01 do 0,02g
1rż do 9lat – 0,05g (ziarnko piasku)
9-14lat - 0,1g
Dorośli :
Do 70kg - 0,2g (ziarno pszenicy)
Do 80 kg -0,3g
Do 90kg – 0,4g
Powyżej 90kg 0,5g
W razie pogorszenia stanu dawkę zmniejszyć dwukrotnie.
Koniecznie dobrze nawodnić organizm. Ok.2 litry wody dziennie (nie wliczamy w to kawy, herbat, słodkich soków).
Inne formy:
Czopki 5% : 2,5g mumio +kilka kropel wody i roztopiony olej kokosowy lub masło kakaowe. Po wymieszaniu odstawić do stężenia i uformować wałki.
Maść : 5g mumio + 5g lanolina + 5g wazelina - rozpuścić mumio w paru kroplach wody i wymieszać z reszta składników.
Krople do uszu – 15% roztwór wodny mumio. 1 pipetka 3-7 zakropień (najlepiej na noc)
Krople do nosa – roztwór powinien mieć kolor ( gdy patrzysz w pipetkę pod światło) od przejrzystego brązowego do nieprzejrzystego ciemnego. Jeśli jest zapalenie może szczypać. Nie wolno zakrapiać na noc.
Krople do oczu - roztwór powinien mieć kolor ( gdy patrzysz w pipetkę pod światło) od przejrzystego jasnobrązowego. Jeśli jest zapalenie może szczypać. 1-2 krople / 5-6 zabiegów
Przeciwwskazania:
Pamiętaj! Mumio jest suplementem (środkiem uzupełniającym dietę), a nie lekiem! Osoby, które zmagają się z jakimiś chorobami i przyjmują leki, przed zastosowaniem mumio powinny skonsultować się z lekarzem. Łączenie mumio z niektórymi lekami może mieć niebezpieczne skutki zdrowotne.
Podsumowanie
Z powyższego dość wnikliwego opisu, wiesz już czym jest mumio. Wiele w nim dobra i wiele może ono dobrego zdziałać dla twojego zdrowia. Dam dwa szybkie argumenty za jego zażywaniem jakkolwiek ono powstaje.
1. Kopi luwak - gatunek kawy kosztujący niemałe pieniądze i posiadający swych koneserów na całym świecie, a przecież wytwarzany z ziaren kawy, które wydobywane są z odchodów zwierzęcia z rodziny łaszowatych.
2. Jeśli czujesz się źle, podupadasz na zdrowiu a nawet jesteś na granicy śmierci to zrobisz i spróbujesz wszystkiego aby odzyskać to co utraciłeś. Zdrowie!
Mam nadzieję że podobał Ci się ten post. Jeśli tak, udostępnij go innym.
Pozdrawiam.
Trzymaj się zdrowo!
Materiały źródłowe:
Mumiyo//Słownik geologiczny/ O. V. Petrov. - 3. -SPb. :VSEGEI, 2011. - T. 2. - S. 274. - 480 s. -ISBN 978-5-93761-174-1.
Syrova N. M. Ujawnianie tajemnicy mumii ... - Taszkent: Medycyna, 1969. - 124 str. Shakirov A. Sh. Mumiyo-asil: [Per. od 4. dodatku. Rosyjski red.]. - Taszkent: Medicine of the UzSSR, 1987. - 40 str. Shakirov A. Sh. Mumiyo-asil w kompleksowym leczeniu złamań kości / Uzb. badania naukowe. Instytut Traumatologii i Ortopedii. - Taszkent: Fan, 1976. - 147 str.
Altymyshev A.A. , Karchubekov B.K. Co wiemy o mumiyo (Arkhar-Tash): Scientific-popul. artykuł funkcyjny. - Frunze: Mektep, 1979. - 76 str.
Altymyshev A.A. Esej o mumii. - Frunze: Mektep, 1989. - 48 str. ISBN 5-658-00631-7 .Linki zewnętrzne
Bobokhodzhaev, M. Kh. , Aminzhonov I. M. Mumiyo i krew. - Duszanbe: Irfon, 1986 - 124 str.
„Wniosek: Opierając się na wcześniejszych badaniach, bioaktywność shilajit nie ma istotnych dowodów. Niemniej jednak dalsze badania są konieczne, aby przezwyciężyć lukę w ustalaniu właściwości przeciwutleniających shilajit i potrzebne są bardziej szczegółowe testy, aby potwierdzić, że shilajit jest immunomodulatorem, który może być przydatny do ustalenia jego potencjału rasayana. " - Wilson, Eugene; Rajamanickam, G. Victor; Dubey, G. Prasad; Klose, Petra; Musial, Frauke; Saha, F. Joyonto; Rampp, Thomas; Michalsen, Andreas; Dobos, Gustav J. Recenzja shilajit stosowanego w tradycyjnej medycynie indyjskiej (ang.) // Journal of Ethnopharmacology (ang.) Russian. : dziennik. - 2011. - czerwiec ( vol. 136 , nr 1 ). - P. 1-9 . - doi : 10.1016 / j.jep.2011.04.033 . - PMID 21530631 .
Odskoczyć:1 2 Mumiyo// Słownik geologiczny. -M.: Nedra, 1973 - T. 1. - S. 485.
Geografia, baza surowcowa i racjonalne pozyskiwanie mumiyo w Federacji Rosyjskiej / Frolova L. N., Kiseleva T. L., Orlov Yu. A., Melnikova N. N., Pimenova M. E; Pod redakcją T. L. Kiseleva. - M.: Federalne Naukowo-Kliniczne i Doświadczalne Centrum Tradycyjnych Metod Diagnostyki i Leczenia MZFR, 2002. - str. 7
Savinykh M.I. Wszystko o mumii. Materiały i wyniki (nowe wydanie). - Nowokuźnieck: Sibdalmumiyo, 1992 - 129 str.
Savinykh M.I. Wszystko o mumiyo (materiały i wyniki). - Nowokuźnieck: Twierdza Kuznetsk, 1999. - 81 str.
Współczesne poglądy na temat pochodzenia i mechanizmu powstawania mumiyo w przyrodzie / L. N. Frolova, T. L. Kiseleva, Yu. A. Orlov, M. E. Pimenova; Ed. T. L. Kiseleva. - M.: Naukowo-praktyczne. centrum trad. kochanie. i homeopatia MH RF, 2000. - str. 52
Geografia, baza surowcowa i racjonalne pozyskiwanie mumiyo w Federacji Rosyjskiej / Frolova L. N., Kiseleva T. L., Orlov Yu. A., Melnikova N. N., Pimenova M. E; Pod redakcją T. L. Kiseleva. - M.: Federalne Naukowo-Kliniczne i Doświadczalne Centrum Tradycyjnych Metod Diagnostyki i Leczenia MZFR, 2002. - str. jedenaście
Odskoczyć:1 2 Geografia, baza surowcowa i racjonalne pozyskiwanie mumiyo w Federacji Rosyjskiej / Frolova L. N., Kiseleva T. L., Orlov Yu. A., Melnikova N. N., Pimenova M. E; Pod redakcją T. L. Kiseleva. - M .: Federalne Naukowe Centrum Kliniczno-Doświadczalne Tradycyjnych Metod Diagnostyki i Leczenia MZFR, 2002. - str. 12
Syroverzhko N.V. Materiały do badania farmakognostycznego tybetańskiego leku bragsun: Dis. ... Cand. gospodarstwo rolne. nauki. - L., 1971. - 165 pkt.
Shakirov A. Sh. Informacje naukowców ze Wschodu o mumiyo i jego znaczeniu w medycynie // Nauki społeczne w Uzbekistanie. - 1964. - nr 11. - str.52-56.
Shakirov A. Sh. Mumiyo asil w kompleksowym leczeniu złamań kości (badanie eksperymentalne i kliniczne). - Streszczenie autora. dis. ... Dr. med. nauki. - Taszkent, 1967. - 23 str.
Biruni Abu-Reikhan-Muhammad ibn-Ahmed . Zbieranie informacji do znajomości biżuterii (mineralogia). / Per. A.M. Belenitsky . - L .: Leningrad. filia wydawnictwa Akademii Nauk ZSRR . - 1963 r. - S. 191-195.
Makarenko T.F. O badaniu mumiyo spektrofotometrią w podczerwieni do zadań kryminalistycznych badań lekarskich // Traumatologia kryminalistyczna i nowe metody eksperckie w walce ze zbrodniami przeciwko osobie: Streszczenia. raport V rozszerzony naukowy-pr. conf. Sci. Wyspy lekarzy medycyny sądowej i kryminologów Lit. SSR 25-26 sierpnia. 1981 - Kowno: MZ Lt. SSR , 1981 - S. 96-97.
Frolova L.N., Kiseleva T.L. Nowoczesne koncepcje właściwości fizycznych i chemicznych, składu chemicznego i możliwych sposobów standaryzacji surowców i preparatów mumiyo. - M.: Wydawnictwo naukowo-praktyczne. Centrum Medycyny Tradycyjnej i Homeopatii, 2002. - str. 36.
Carol A. Hill, Paolo Forti: Cave minerals of the world, Volume 2. National Speleological Society, 1997, s. 217–23. ISBN 978-1-879961-07-4. (ang.)
David Winston, Adaptogens: Herbs for Strength, Stamina, and Stress Relief, Steven Maimes, Rochester, Vt.: Healing Arts Press, 2007, ISBN 978-1-59477-158-3, OCLC 77573918.
Ahmed R. Al-Himaidi, Mohammed Umar. Safe Use of Salajeet During the Pregnancy of Female Mice. „Journal of Biological Sciences”. 3 (8), s. 681–684, 2013. DOI: 10.3923/jbs.2003.681.684 (ang.).
Shibnath Ghosal. Chemistry of shilajit, an immunomodulatory Ayurvedic rasayan. „Pure and Applied Chemistry”. 62 (7), s. 1285–1288, January 2009. DOI: 10.1351/pac199062071285 (ang.).
Suraj P. Agarwal, Rajesh Khanna, Ritesh Karmarkar, Md. Khalid Anwer & Roop K. Khar. Shilajit: A Review. „Phytoterapy Research”. 21, s. 401–405, 2007.
Harsahay Meena, H. K. Pandey, M. C. Arya & Zakwan Ahmed. Shilajit: A panacea for high-altitude problem. „International Journal of Ayurveda Research”. 1 (1). s. 37–40.
The University of Chicago: Digital South Asia Library (ang.). [dostęp 2017-12-23].
VK Lal, KK Panday, ML Kapoor. LITERARY SUPPORT TO THE VEGETABLE ORIGIN OF SHILAJIT. „Ancient Science of Life,”. 7 (3–4), s. 145–8, 1988. PMID: 22557605 (ang.).
Mumijo Traditional Medicine: Fossil Deposits from Antarctica (Chemical Composition and Beneficial Bioactivity). „Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine”. 2011, s. 738131, September 2010.DOI: 10.1093/ecam/nen072. PMID: 18996940 (ang.).
Carlos Carrasco-Gallardo, Leonardo Guzmán & Ricardo B. Maccioni. Shilajit: A Natural Phytocomplex with Potential Procognitive Activity. „International Journal of Alzheimer's Disease”. 2012, 2012.
Igor Schepetkin, Andrei Khlebnikov, Byoung Se Kwon. Medical drugs from humus matter: Focus on mumie. „Drug Development Research”. 57 (3), s. 140–159, 2002. DOI: 10.1002/ddr.10058 (ang.).
Eugene Wilson, Dubey, G. Prasad, Klose, Petra i inni. Review on shilajit used in traditional Indian medicine. „Journal of Ethnopharmacology”. 136 (1), s. 1–9, June 2011. DOI: 10.1016/j.jep.2011.04.033. PMID:21530631 (ang.).
Stohs SJ. Safety and efficacy of shilajit (mumie, moomiyo). „Phytotherapy Research”. 28 (4), 2014. DOI:10.1002/ptr.5018.
Pandit S, Biswas S, Jana U, De RK, Mukhopadhyay SC, Biswas TK. „Andrologia”. 48 (5), s. 570-5, 2016.
Das A, Datta S, Rhea 1, Sinha M, Veeraragavan 2, Gordillo G, Roy S. „Journal of Medicinal Food”. 19 (7), 2016.