Jesteś najstarszy czy najmłodszy z rodzeństwa? Wielu psychologów uważa, że kolejność urodzenia wpływa na nasze cechy charakteru, osobowość, relacje z ludźmi, karierę zawodową. Kolejność urodzin w rodzinie determinuje większość naszych późniejszych wyborów życiowych.
Czy twoje miejsce w składzie twojej rodziny może mieć wpływ na to, jak rozwija się twoje życie? Czy pierworodni częściej będą prezesami? Odpowiedzi mogą Cię zaskoczyć.
Ciekawy? Zaczynamy:
1.Czy kolejność urodzenia może mieć wpływ na wybór pracy?
Odpowiedź:
TAK
Pierworodne lub jedyne dziecko może częściej zostać lekarzem lub prawnikiem. Młodsze rodzeństwo częściej zwraca się w stronę sztuki lub sportu. Po części możesz winić rodziców. Często oni, nawet podświadomie, mogą nadmiernie chronić najstarsze dzieci lub jedynaków. Więc mają tendencję do podążania za zainteresowaniami bardziej opartymi na mózgu. Kiedy pojawiają się później dzieci, rodzice mogą być bardziej zrelaksowani i bezradni.
2. Ilu z pierwszych 23 amerykańskich astronautów w kosmosie było pierworodnymi?
Odpowiedź:
21 z 23 !!!!
czyli ponad 90%
Osobowość najstarszego dziecka – odpowiedzialny przywódca
Gdy na świat przychodzi pierwsze dziecko, zupełnie zmienia się dotychczasowe życie rodziców. Teraz wszystko kręci się wokół uroczego maleństwa. Niedoświadczeni rodzice wychowują je z podręcznikiem w ręku, słuchają rad znajomych. Uważnie obserwują bobasa, reagują na każdy płacz. Z każdym problemem biegną do lekarza. Ekscytują się pierwszym ząbkiem, pierwszymi krokami, słowami. W ogromnym napięciu obserwują rozwój pierworodnego. Ale mają też wobec niego wielkie oczekiwania. Chcą, żeby dziecko miało dobre stopnie, było oczytane, wysportowane. Cała rodzina stara się więc jak najlepiej dbać o jego rozwój. Pierworodny ma przez długi czas całkowitą uwagę rodziców. Z nikim nie musi konkurować. Gdy w rodzinie pojawia się kolejne dziecko. Wtedy starsze czuje się zazdrosne i usiłuje odzyskać pozycję. Jeśli nie pomaga krzyk i płacz, stara się inaczej zapracować na miłość rodziców. Staje się podporządkowane, wzorowe, by zostać przez nich docenione i poczuć się znowu ważne. Na nim spoczywa też odpowiedzialność opiekowania się młodszym rodzeństwem i bycie przykładem dla nich. Często również najstarszy mentoruje młodszej gromadce – wyjaśnia, jak i co należy robić, pomaga im w nauce, nieraz musi im zorganizować czas. Według badań norweskich naukowców najstarsze dzieci są inteligentniejsze niż reszta rodzeństwa o 2,3 pkt IQ. Drugie dziecko ma z kolei 1,1 pkt IQ przewagi nad trzecim.
Jako dorośli są zdyscyplinowani, odpowiedzialni, pracowici, ambitni i dość konserwatywni. Często są też lepiej wykształceni niż młodsze rodzeństwo (gdy rodzice nie mogą sfinansować wykształcenia wszystkich dzieci, najstarsze jest pod tym względem uprzywilejowane).
Inni znani pionierzy pierworodnych: Winston Churchill, Hillary Rodham Clinton i Oprah Winfrey.
2. Większość prezesów firm to?
Odpowiedź:
Pierworodne dziecko
Pierworodni są zwykle pewni siebie, wierzą we własne możliwości.
U chłopców już w dzieciństwie daje się zauważyć cechy przywódcze, u dziewczynek – opiekuńcze. Mają też dobre zdolności organizacyjne.
Według tzw. teorii kolejności urodzenia to właśnie pierworodni mają większe szanse, by odnieść sukces czy podbić świat. Potwierdza to np. historia Stanów Zjednoczonych – ponad połowę prezydentów USA stanowili najstarsi synowie. A niedawne badania wśród 1582 ankietowanych prezesów wielkich korporacji i firm w USA pokazują, że 43 proc. to dzieci najstarsze, 33 proc. – drugie, a 23 proc. – trzecie.
4. Kto jest bardziej skłonny do uprawiania sportów kontaktowych, takich jak piłka nożna?
Odpowiedź:
Młodsze rodzeństwo
Młodsze rodzeństwo jest bardziej skłonne do zakładania ochraniaczy, uprawiać sport wyczynowy lub skoki narciarskie i skoki spadochronowe.Ciągnie ich do wyścigów motocyklowych bardziej niż ich starszego rodzeństwa.
Badanie, które dotyczyło kolejności urodzeń i „niebezpiecznych” sportów wśród studentów, wykazało, że pierworodni mężczyźni częściej unikają tych sportów. Młodsi bracia byli bardziej odważni.
Dzieciom średnim poświęcono najmniej badań naukowych, co w pewien sposób odzwierciedla ich pozycje w rodzinie. Często bywa tak, że są mniej zauważane przez rodziców, co też owocuje tym że uczą w wielu kwestiach radzić sobie same. Średnie dzieci w szkole są dużo bardziej wyluzowane niż starsze, często kosztem wyników w nauce. Za to dobrze radzą sobie z nawiązywaniem kontaktów i rozwiązywaniem konfliktów społecznych. Dobrze również czują się w gronie rówieśników, ponieważ są bardziej nastawione „na zewnątrz”. Mogą rozwinąć poczucie, że nikt ich nie słucha i nikt nie ma dla nich czasu, a wtedy mogą zamknąć się w sobie. Ale jest też możliwość, że staną się indywidualistami, bo silniej niż najmłodsi i najstarsi musieli zwracać na siebie uwagę.
5.Kto ma największe szanse jako ambasador?
Odpowiedź:
Średnie rodzeństwo
Średnie rodzeństwo nosi ubrania po starszym dziecku, a zabawki musi oddać młodszemu. Są więc pozbawione praw najstarszego i przywilejów najmłodszego malucha. Dlatego można u nich zauważyć mieszankę cech zarówno odpowiedzialnego pierworodnego, jak i wesołego najmłodszego. Choć nie zawsze tak jest, bo jeśli środkowe dziecko się czymś wyróżnia, ma jakieś talenty, których nie mają inne, to znajdzie sobie dobrą pozycję w rodzinie. Sytuacja środkowej latorośli zależy też od płci pozostałych dzieci. Jeśli np. dziewczynka będzie między dwoma chłopcami (albo chłopiec między dwiema dziewczynkami), to jej pozycja może być podobna do pozycji, jaką przyjmuje najmłodsze dziecko w rodzinie.
Umiejscowienie między dwiema skrajnościami – rodzeństwem starszym i najmłodszym – pomaga środkowym dzieciom w nabraniu zdolności dyplomatycznych. To one znajdują kompromis w trudnych sytuacjach, umieją negocjować, godzić. Są też elastyczne, dzięki czemu łatwo przystosowują się do zmian lub przystają na sugestie innych. Mogą też czerpać korzyści ze swej pozycji, np. w pewnych sytuacjach twierdzić, że są za małe, by coś zrobić, w innych, że są za duże. Taka postawa pomaga im unikać odpowiedzialności.
Dobrze radzą sobie z nawiązywaniem kontaktów i rozwiązywaniem konfliktów społecznych. Są altruistyczni, pomocni, optymistyczni.
6.Ile czasu rodzice poświęcają pierworodnym w porównaniu z dziećmi urodzonymi później?
Odpowiedź:
O wiele więcej
Nawet gdy rodzice starają się być uczciwi, rzadko się to udaje. Dzieci urodzone jako pierwsze mają nawet 3000 godzin więcej czasu z rodzicami niż młodsze rodzeństwo w tym samym wieku.
Rodzice niby spędzają mniej więcej tyle samo wolnego czasu z dwójką lub większą liczbą dzieci. Jest jedno ALE tego czasu wolnego jest mniej niż wtedy, gdy pierworodny przeszedł przez ten sam wiek.
7.Gdy mamy się starzeją, czują się najbliżej związane z ....?
Odpowiedź:
Najmłodszym dzieckiem
Starsze mamy mówią, że czują się najbliżej swoich „najmłodszych” bez względu na wielkość rodziny lub odstępy między dziećmi.
( Dodać trzeba jednak, że w tym samym badaniu matki powiedziały, że pierworodne dzieci były tymi, do których zwracały się w obliczu problemów osobistych lub kryzysu.)
Najmłodszy potomek, rodząc się, trafia do świata, w którym wszystkie zasady zostały już ustalone. Jego pozycja zależy więc od tego, jakie miejsca miały poprzednie dzieci. Szuka zatem dla siebie „luki”. Stara się czymś innym zaimponować rodzicom niż reszta rodzeństwa. Najmłodsze dziecko wybiera sobie najczęściej rolę lekkoducha z poczuciem humoru. Jest to także związane z tym, że przy drugim, trzecim dziecku rodzice mniej oczekują i mniej wymagają. Wychowując je, nie są też już tak napięci i niepewni jak przy pierworodnym. Dla najmłodszego istotne jest też to, że nigdy nie zostanie zdetronizowane. Dzięki temu może pozostać do końca życia dzieckiem. I często właśnie tak jest. Rodzice i starsze rodzeństwo czują się odpowiedzialni za najmłodszego nawet gdy dorośnie.
Ale niebagatelne znaczenie ma też, jakiej płci jest rodzeństwo. Najmłodsza siostra braci (i podobnie najmłodszy brat sióstr) staje się często osobą stale potrzebującą pomocy. Będzie unikać działań, twierdząc, że nie umie i nie wie. Od niej się bowiem najmniej oczekuje, stale wyręcza ją starsze rodzeństwo lub rodzice. Jako dorośli takie osoby są nieporadne, unikają podejmowania decyzji, ale lubią zwracać na siebie uwagę otoczenia. Natomiast jeśli rodzeństwo jest tej samej płci, najmłodsze dziecko, poszukując talentów, których nie mają starsze siostry (bracia), często staje się bardziej kreatywne. Ponieważ w jego wczesnym rozwoju rodzice mniej się o nie niepokoili, jest bardziej otwarte, śmiałe i pogodne, co sprawia, że staje się rodzinnym pupilkiem. Niekiedy przez całe życie jest beztroskie, towarzyskie i często korzysta z pomocy innych. Najmłodsze dzieci rzadko są dobrymi szefami, bo nie umieją wprowadzić w zespole dyscypliny. Sukcesy odnoszą raczej dzięki kreatywności i urokowi.
8. Kto jest bardziej skłonny do wywierania na siebie presji?
Odpowiedź:
Pierworodne dziecko
Pierworodni częściej starają się być „idealni” niż dzieci później. Ale dzieci bez rodzeństwa, które często są traktowane jak mali dorośli, wydają się mieć jeszcze więcej tej cechy.
9. Ile osób ma przynajmniej jednego brata lub siostrę?
Odpowiedź:
80%
To jasne, dlaczego kolejność urodzeń tak nas interesuje. Większość z nas nie urodziła się jako jedyne dziecko w rodzinie.
Dzieci, między którymi róznica wieku jest mniejsza niż dwa lata, często mają więcej konfliktów niż dzieci urodzone w odstępie większym niż dwa lata, mówią pediatrzy.
10. Rodzice rzadziej dzwonią do lekarza przy późniejszych dzieciach?
Odpowiedź:
TAK
Lekarze często mówią nowym rodzicom, że nie ma czegoś takiego jak głupie pytanie. Rodzice wspinają się po stromej krzywej uczenia się, jak dbać o dziecko.
Dlatego badania pokazują, że częściej wzywają lekarza pierworodnym. Ale czas buduje pewność siebie. Rodzice dowiadują się również, w jakich problemach lekarz może pomóc, a z którymi mogą sobie poradzić samodzielnie.
Na koniec, jeśli czujesz że na twoje życie niebagatelny wpływ miała kolejność urodzenia i chciałbyś uczyć się na błędach swoich rodziców oto porady jak wychowywać swoje własne aby stworzyć zdrowy balans:
Jak traktować najstarsze dziecko w rodzinie:
Nie nakładaj na nie zbyt wielu obowiązków domowych, mimo że się nie sprzeciwia.
Zachęcaj je do pomocy przy młodszym rodzeństwie, ale nie wyręczaj się nim.
Nie powtarzaj, że ma ustąpić młodszej siostrze czy bratu albo świecić im przykładem tylko dlatego, że jest starsze.
Angażuj je w dziecięce zabawy, bo nadal jest przecież dzieckiem.
Ciesz się z czwórek, a nie tylko z piątek i szóstek – dziecko nie musi być perfekcjonistą.
Jak traktować średnie dziecko w rodzinie:
Mimo że dziecko się nie skarży, nie oznacza to, że wszystko jest w porządku. Dlatego spędzaj z nim trochę czasu sam na sam, pytaj o zainteresowania, poglądy. Niech nie będzie jednym z wielu.
Nie każ mu nosić ubrań po starszym bracie czy siostrze, staraj się kupować nowe tylko dla niego.
Zaproponuj mu zajęcia dodatkowe (bez rodzeństwa), by mogło rozwijać swoje zainteresowania.
Jak traktować najmłodsze dziecko w rodzinie:
Nie mów starszemu rodzeństwu, by wyręczało malucha, sama też tego nie rób.
Zadbaj, by najmłodsze było za coś odpowiedzialne, wyznacz mu obowiązki domowe, nawet drobne, i wymagaj, by je wypełniło.
Bądź konsekwentna jak w przypadku starszych dzieci, nagradzaj przede wszystkim za włożony wysiłek, nie za efekty.